Malo je datuma iz istorije Rukometnog kluba Borac koji se pamte kao 11. april 1976. godine. Tog dana rukometaši Borca napravili su podvig o kojem sanjaju sve generacije – pokorili su Evropu, zadivili planetu i ispisali najljepšu stranicu sportske bajke.
Te proljećne noći, pred 5.000 navijača u banjalučkom “hramu” sporta, zlatna generacija “crveno-plavih” u finalu Kupa šampiona pobijedila je dansku Fredericiju sa 17:15. Bombarderi iz “Borika”, koje je godinu dana ranije u finalu zaustavio Forverc (17:19), put ka kruni su započeli protiv Červene hviezde. Čehoslovaci su doživjeli debakl u gradu na Vrbasu (14:27), a boljem su morali čestitati i na svom terenu (22:26).
Zatim je na red došla španska Kalpisa. U “Boriku” je bilo 28:21 za Borac, u Alikanteu neriješeno 13:13, nakon čega su Banjalučani izbacili moćni Gumersbah. U Njemačkoj nije bilo pobjednika (16:16), da bi “crveno-plavi” finale vizirali domaćim trijumfom 15:13.
A onda je došao i taj dugo očekivani 11. april. Banjalučki “hram” sporta bio je premalen da primi sve navijače željne da pomognu svojim ljubimcima u antologijskom meču. I krenulo je odlično po ekipu koju je sa klupe predvodio Pero Janjić. Bilo je 2:1, pa 5:2, a na odmoru i sigurnih 11:7 za njegove pulene. No, Danci se nisu predali bez ispaljenog metka. Serija gostiju 3:0 na startu drugog dijela dodatno je podgrijala i onako vrelu atmosferu. Nedeljko Vujinović je odgovorio zlata vrijednim pogotkom, Zdravko Rađenović je takođe bio precizan, da bi još jednu maestralnu odbranu Abasa Arslanagića Rade Unčanin u kontri pretvorio u 14:10.
Imala je Fredericija odgovor i na to. Ubrzo su gosti smanjili na 15:16, sa tim rezultatom se ušlo u posljednji minut, a kada je Anderson izašao sam pred Arslanagića, u “Boriku” je nastao muk. Uslijedio je šut i nova Akina bravura, koja je njega i saigrače krunisala u vladare Starog kontinenta. Do kraja je Rađenović izborio sedmerac, Vujinović preuzeo odgovornost i – pogodio. U teren su utrčali navijači, “škljocali” aparati, “hramom” sporta se orilo “Borac je šampion”…
» Borac 17 (11)
» Fredericija 15 (7)
DVORANA: “Borik” u Banjaluci. Gledalaca: 5.000. Sudije: Herbert Henšel, Peter Henfus (DR Njemačka). Sedmerci: Borac 3 (2), Fredericija 3 (2). Isključenja: Borac 6, Fredericija 2 minuta.
BORAC: Arslanagić, Selec 2, Rađenović 6, Karalić 2, Bjelić, Vujinović 2 (1), Vukša, Unčanin 2, Popović 1 (1), B. Golić, M. Golić 2, Ravlić. Trener: Pero Janjić.
FREDERICIJA: Jepesen, F. Hansen 3 (1), Hajderman, Nilsen 3 (1), Sorensen 1, Jungland 1, A. Hansen, Andersen 3, Pulsen, Madsen 2, Petersen 2. Trener: Ole Vorm.
» Ispisali istoriju
Najveći uspjeh u istoriji Rukometnog kluba Borac ostvarili su: Milorad Karalić, Zdravko Rađenović, Nedeljko Vujinović, Abas Arslanagić, Dobrivoje Selec, Momo Golić, Nebojša Popović, Miro Bjelić, Rade Unčanin, Slobodan Vukša, Boro Golić, Zoran Ravlić i trener Pero Janjić.
» Put do trona
Osmina finala, Banja Luka, 20. novembar 1975. godine: Borac – Červena Hviezda 27:14 (16:8), Bratislava, 11. decembar 1975. godine: Červena hviezda – Borac 22:26 (8:14).
Četvrtfinale, Banja Luka, 8. januar 1976. godine: Borac – Kalpisa 28:21, (15:9), Alikante, 18. januar 1976. godine: Kalpisa – Borac 13:13 (7:10).
Polufinale, Dortmund, 10. mart 1976. godine: Gumersbah – Borac 16:16 (9:8), Banja Luka, 27. mart 1976. godine: Borac – Gumersbah 15:13 (11:8).
Finale, Banja Luka, 11. april 1976. godine: Borac – Fredericija 17:15 (11:7).
» Semafor
0:1 – F. Hansen, 1:1 – Karalić, 2:1 – Rađenović, 2:2 – F. Hansen, 3:2 – Popović, 4:2 – Unčanin, 4:3 – Petersen, 5:3 – Rađenović, 6:3 – Selec, 7:3 – M. Golić, 7:4 – Jungland, 7:5 – Andersen, 7:6 – Nilsen, 8:6 – Selec, 9:6 – Rađenović, 10:6 – M. Golić, 10:7 – Nilsen, 11:7 – Rađenović, 11:8 – Andersen, 11:9 – Petersen, 11:10 – Andersen, 12:10 – Vujinović, 13:10 – Rađenović, 14:10 – Unčanin, 14:11 – Nilsen, 14:12 – Sorensen, 15:12 – Karalić, 15:13 – Madsen, 16:13 – Rađenović, 16:14 – Madsen, 16:15 – F. Hansen, 17:15 – Vujinović.
