Rukomet je zavoleo u svom rodnom Molu, u osnovnoj školi na časovima fizičkog vaspitanja kod profesora Jožefa Dera, jednog od osnivača Rukometnog kluba “Potisje” u Adi. Rukomet je u tada bio jedini sport s loptom zastupljen u “Partizanskom višeboju”, a u to vreme je za decu bila privilegija da putuju na takmičenja.
Jakšić je rukomet nastavio da trenira u učiteljskoj školi, a do završetka srednje škole je bio u travničkom “Borcu”. Za vreme studija u Sarajevu igrao je za istoimeni rukometni klub. Tada je zadobio težu povredu i prestao da trenira.
Iz ljubavi prema tom sportu Đorđe se posvetio sudijskom pozivu, a na nagovor prijatelja, koji su u to vreme bili vrhunske sudije, vrednim radom i slušajući savete starijih sudija, delegata i kontrolora uspeo je da stigne do najvišeg stepena takmičenja u Jugoslaviji. Zbog svojih profesionalnih obaveza pri Domu JNA u Novom Sadu morao je u 44. godini da prestane da sudi.
Veliko iskustvo u organizaciji najvećih manifestacija preporučilo ga je delegatskom i kontrolorskom poslu, a bio je aktivan i u Sudijskoj organizaciji, gde je bio generalni sekretar.
U okviru svojih svojih aktivnosti u rukometu imao je prilike da upozna ljude koji su radili na Fakultetu fizičke kulture, kao što su dr Milorad Đukić i prof. dr Mirčeta Berara, koji su takođe utemeljivači Rukometnog kampa “Rastimo”.
Taj kamp je nastao iz ljubavi prema radu s decom, te mu je u postavci vaspitano-obrazovni rad, a sve u zabavnom okruženju u kojem će deca pronaći sebe u sportu.
U današnjem rukometu, kao i u sportu uopšte, ovaj dugogodišnji sportski radnik ističe teško materijalno stanje domaćih klubova, kao i loše uslove rada i loš sistem takmičenja, koji ne odgovara potrebama savremenog rukometa.
Naročito se ističe problem sporta u školama, te ugašene sportske sekcije, a samim tim dolazi do pada interesovanja dece za rukomet i sport uopšte. Jakšić napominje da treba ulagati i u kvalitet stručnog rada kako bi se treneri kojima se poveravaju deca maksimalno posvetili njihovoj obuci i vaspitanju, jer bez vaspitanja i ljubavi prema sportu nema stvaranja kvalitetnih igrača.
“Želja mi je da se rukomet vrati na stazu stare slave, da se naša zemlja vrati u društvo najjačih svetskih nacija, a posebno da se u Vojvodini, koja je bila rasadnik klubova sa najviše dece u takmičenjima, ponovo vrati vreme u kojem se pred decom ne zatvaraju sportski tereni, ne naplaćuju termini i skupe članarine, kako bi mogla slobodno i besplatno da se bave sportom”, zaključuje na kraju razgovora Đorđe Jakšić, doajen srpskog i vojvođanskog rukometa.
Izvor: www.rtv.rs
